زیاده بلند فکر می کردم؟
یک دل، بر بنیانی منظم، پوچی را جذب خود می کند
ترسهایِ کهن و
آسمانهایِ زهر آگین
آسمانهایِ زهر آگین
مِه می آید؛ آرام
اما زمزمه هایِ عطرِ پوستِ تو (هنوز) هستند
پنجره ها را با آسودگی
باز کن.
و من می بینم
و می خندم
و
هیچ
نمی دانم!
آنا پیوتی، شاعر جوانِ معاصر ایتالیایی است که از او بیشتر خواهم نوشت .. این کار او همانطور هم که از خود شعر پیداست، کاری است ابزورد ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر