درختِ درون دستانم جان گرفته،
شیره اش درون دستانم بالا رفته،
درختِ درون سینه ام رو به پایین، رشد کرده،
و شاخه هایش شده اند دستهایم و از من بیرون زده اند.
درخت، تویی،
خزه تویی،
تو به سانِ گلهای بنفشه ای که باد بر فرازشان می وزد.
تو حالا دیگر کودکی هستی بزرگ،
و اینها، همه برای جهان نابخردانه می نماید.
و اینها، همه برای جهان نابخردانه می نماید.
*اِذرا پاوند، شاعری است که نقش عمده ای در تعریف و اشاعه ی زیبایی شناسی مدرنیستی در شعر داشته است. او در سال 1885 در ایداهو متولد شد و در سال 1972 در ایتالیا درگذشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر